its not the end its only the beginning- week 9
Blijf op de hoogte en volg Sharon
10 Mei 2015 | Israel, Jeruzalem
Hi iedereen,
Week 9 is voorbij gevlogen en ik kan het echt niet geloven. Deze week begin ik mijn laatste week stage in Israël…spannend!
Deze week word het een iets kortere blog, ik heb namelijk deze week gewoon niet veel spectaculairs meegemaakt.
Ik stond deze week enkel op verloskamer en had late shiften. Het kwam niet zo goed uit omdat ik nog veel werk voor school moest maken en weinig tijd had. Zondag was een drukke dag op stage. Ik heb drie bevallingen kunnen doen. De eerste bevalling van de dag ging vlot. Tijdens de bevalling zagen we wel dat de vrouw tijdens haar vorige bevalling een derdegraads ruptuur en een postpartumbloeding had. Wel ik zette alles klaar voor het geval dat ze nog eens ging bloeden. De vrouw had al ondertussen volledige ontsluiting. De bevalling ging heel goed en ze is zelf niet gescheurd. Mijn tweede bevalling ging niet zo vlotjes als ik gehoopt had. Ik was bezig met mijn bevalling en zag dat het een schouderdystocie was. Dit wil zeggen dat de voorste schouder blijft haken achter het schaambeen. De vroedvrouw riep naar de andere vroedvrouw “shoulder, shoulder!!!” ze zijn meteen in actie geschoten door suprapubische druk uit te oefenen en de benen in hyperflexie te leggen zodat het bekken ruimer wordt en de schouders meer ruimte hebben om geboren te kunnen worden. Ik probeerde dan voorzichtig de schouders verder te ontwikkelen. Het lukte gelukkig en het kind deed het na de bevalling ook goed. Mijn laatste bevalling van de dag was echt een half uur voordat ik naar huis mocht gaan. De vrouw was al uren in de verloskamer en had al eindelijk volledige ontsluiting. Ik had zelf nog geen tijd om mijn schort aan te trekken. Nu .. iets dat al de vroedvrouwen hier bijna nooit doen is hun schort aan trekken. Het is geen steriele schort maar een schort om proper te blijven tijdens de bevalling. Ik doe ALTIJD een schort aan zelf al heb ik een paar seconden de tijd. Maar deze keer was ik een beetje laat en ik zei tegen mijzelf en tegen de vroedvrouw dat ik toch nooit vuil word. Het was een groot kind en ik zette een episiotomie. Bij het ontwikkelen van de eerste schouder kreeg ik een fontein van vruchtwater op mijn hele stage pak en zelf(denk ik ) een beetje in mijn mond. De vroedvrouw Gabi, die mij ondertussen al goed kent moest echt zo hard lachen, ze kende mij al te goed en wist wel wat ik voelde maar niet toonde. Ik was echt klets nat en heb mijn lesje geleerd hihi.
Verder heb ik nog vorige week echt mooie bevallingen gehad met geen echte complicaties. De teller staat ondertussen op 56! En ik heb nog een week te gaan. Ik heb deze week ook een stuitbevalling gehad. Een vrouw kwam binnen op onderzoekzaal( ik was daar aan het kletsen met een van de vroedvrouwen) en ik mocht die van haar onderzoeken. En ja ik voelde geen hoofd… de vliezen waren niet gebroken en ze had 6 cm ontsluiting, maar ik kon duidelijk voelen dat het geen hoofd was. De dokters deden een ultrasound en zagen dat ik inderdaad gelijk had. De vrouw had nog de week voordien een externe versie ondergaan omdat de baby in stuitligging lag en het lukte de dokter om die te keren… toch is het kind nog een week later gedraaid.. ze wou geen keizersnede en dus werd het een vaginale bevalling, mijn eerste ooit. Ik mocht bij deze bevalling de gynaecoloog assisteren ( hier word een stuit nooit door een vroedvrouw uitgevoerd en enkel door een gynaecoloog) ik belde de kinderarts en zette alles klaar voor een stuitbevalling. De bevalling ging heel snel gelukkig maar het kindje deed het niet zo goed uiteindelijk en moest naar de neonatale afdeling.
Ik heb ook deze week voor het eerste keer (in dit ziekenhuis) gehecht. Het is hier echt niet de gewoonte dat studenten mogen hechten, enkel dokters hechten na de geboorte. Maar ondertussen heb ik al een beetje vrienden kunnen maken bij de doktersassistenten en die lieten mij een keer een episiotomie hechten. Het ging goed en de assistent bleef met mij en gaf mij tips. Het resultaat was uiteindelijk heel goed en ik was trots op mijzelf.
Ik kan echt niet geloven dat ik volgende week mijn laatste stageweek gaat worden. ik ga iedereen hier zo hard missen, echt een top ervaring die ik dankzij mijn school kreeg.
Tot volgende week, mijn laatste blog verslag ooit aaaahh….
Groetjes en tot bijna
Xoxo Sharon
Week 9 is voorbij gevlogen en ik kan het echt niet geloven. Deze week begin ik mijn laatste week stage in Israël…spannend!
Deze week word het een iets kortere blog, ik heb namelijk deze week gewoon niet veel spectaculairs meegemaakt.
Ik stond deze week enkel op verloskamer en had late shiften. Het kwam niet zo goed uit omdat ik nog veel werk voor school moest maken en weinig tijd had. Zondag was een drukke dag op stage. Ik heb drie bevallingen kunnen doen. De eerste bevalling van de dag ging vlot. Tijdens de bevalling zagen we wel dat de vrouw tijdens haar vorige bevalling een derdegraads ruptuur en een postpartumbloeding had. Wel ik zette alles klaar voor het geval dat ze nog eens ging bloeden. De vrouw had al ondertussen volledige ontsluiting. De bevalling ging heel goed en ze is zelf niet gescheurd. Mijn tweede bevalling ging niet zo vlotjes als ik gehoopt had. Ik was bezig met mijn bevalling en zag dat het een schouderdystocie was. Dit wil zeggen dat de voorste schouder blijft haken achter het schaambeen. De vroedvrouw riep naar de andere vroedvrouw “shoulder, shoulder!!!” ze zijn meteen in actie geschoten door suprapubische druk uit te oefenen en de benen in hyperflexie te leggen zodat het bekken ruimer wordt en de schouders meer ruimte hebben om geboren te kunnen worden. Ik probeerde dan voorzichtig de schouders verder te ontwikkelen. Het lukte gelukkig en het kind deed het na de bevalling ook goed. Mijn laatste bevalling van de dag was echt een half uur voordat ik naar huis mocht gaan. De vrouw was al uren in de verloskamer en had al eindelijk volledige ontsluiting. Ik had zelf nog geen tijd om mijn schort aan te trekken. Nu .. iets dat al de vroedvrouwen hier bijna nooit doen is hun schort aan trekken. Het is geen steriele schort maar een schort om proper te blijven tijdens de bevalling. Ik doe ALTIJD een schort aan zelf al heb ik een paar seconden de tijd. Maar deze keer was ik een beetje laat en ik zei tegen mijzelf en tegen de vroedvrouw dat ik toch nooit vuil word. Het was een groot kind en ik zette een episiotomie. Bij het ontwikkelen van de eerste schouder kreeg ik een fontein van vruchtwater op mijn hele stage pak en zelf(denk ik ) een beetje in mijn mond. De vroedvrouw Gabi, die mij ondertussen al goed kent moest echt zo hard lachen, ze kende mij al te goed en wist wel wat ik voelde maar niet toonde. Ik was echt klets nat en heb mijn lesje geleerd hihi.
Verder heb ik nog vorige week echt mooie bevallingen gehad met geen echte complicaties. De teller staat ondertussen op 56! En ik heb nog een week te gaan. Ik heb deze week ook een stuitbevalling gehad. Een vrouw kwam binnen op onderzoekzaal( ik was daar aan het kletsen met een van de vroedvrouwen) en ik mocht die van haar onderzoeken. En ja ik voelde geen hoofd… de vliezen waren niet gebroken en ze had 6 cm ontsluiting, maar ik kon duidelijk voelen dat het geen hoofd was. De dokters deden een ultrasound en zagen dat ik inderdaad gelijk had. De vrouw had nog de week voordien een externe versie ondergaan omdat de baby in stuitligging lag en het lukte de dokter om die te keren… toch is het kind nog een week later gedraaid.. ze wou geen keizersnede en dus werd het een vaginale bevalling, mijn eerste ooit. Ik mocht bij deze bevalling de gynaecoloog assisteren ( hier word een stuit nooit door een vroedvrouw uitgevoerd en enkel door een gynaecoloog) ik belde de kinderarts en zette alles klaar voor een stuitbevalling. De bevalling ging heel snel gelukkig maar het kindje deed het niet zo goed uiteindelijk en moest naar de neonatale afdeling.
Ik heb ook deze week voor het eerste keer (in dit ziekenhuis) gehecht. Het is hier echt niet de gewoonte dat studenten mogen hechten, enkel dokters hechten na de geboorte. Maar ondertussen heb ik al een beetje vrienden kunnen maken bij de doktersassistenten en die lieten mij een keer een episiotomie hechten. Het ging goed en de assistent bleef met mij en gaf mij tips. Het resultaat was uiteindelijk heel goed en ik was trots op mijzelf.
Ik kan echt niet geloven dat ik volgende week mijn laatste stageweek gaat worden. ik ga iedereen hier zo hard missen, echt een top ervaring die ik dankzij mijn school kreeg.
Tot volgende week, mijn laatste blog verslag ooit aaaahh….
Groetjes en tot bijna
Xoxo Sharon
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
