40 ste bevalling,laat de vakantie beginnen!-week 5

Hey iedereen,
Deze week heb ik eindelijk mijn 40 ste bevalling gedaan. Ondertussen ben ik vanaf vrijdag in Griekenland (Cape Sounio of Kaap Sounion), Athene), het is hier echt een prachtige plaats. Het was maar 2 uurtjes vliegen van Israël, maar met een vertraging van bijna 3 uur, zijn we pas in de avond aangekomen. Ik had effkes geen internet en ondertussen met de feestdagen heb ik niet veel tijd gevonden om nog een verslag te schrijven. Ik schrijf dit verslag vanuit een veranda in mijn kamer, waar ik een uitzicht heb op de resten van de Poseidontempel. Het is echt onbeschrijfelijk hoe mooi het hier is. Ik zet nog foto’s op de blog van het hotel en het uitzicht. Morgen gaat mijn familie en ik naar de oude stad van Athene, een uur weg van onze hotel (cape sounio, grechotel).

Een beetje over mijn week op verloskamer. Ik heb al ondertussen meer dan 40 bevallingen kunnen doen. Ik begin met bevalling nummer 40. Het was een van mijn gemakkelijkste bevallingen. Een vrouw kwam binnen met hevige weeën en 5 cm van de onderzoekszaal. Het was haar eerste kindje dus verwachte ik absoluut niet dat het snel ging zijn. Ze had veel pijn maar wou absoluut geen epidurale ( allee, haar moeder wou dat niet) dus gaf ik haar maar de N2O( lachgas). Het hielp haar niet meer, ze leek echt alsof ze elke moment ging bevallen. De vroedvrouw en ik dachten dat ze gewoon heel erg overdreef. We besloten nog te wachten voor wij haar nog eens gingen onderzoeken. Het geschreeuw hield niet op dus onderzocht ik haar en inderdaad, ze had volledige ontsluiting. Ik liet haar eerst een beetje duwen en ze deed dat geweldig, dus installeerde ik haar op het bed en maakte ook alles klaar voor de bevalling. Het ging echt snel maar ik moest wel een episiotomie zetten(ik heb ondertussen 3 gezet). Het was een mooie bevalling en ik kreeg veel complimentjes van de familie en vroedvrouw. Het gezonde jongetje woog 3.250 kg en was echt heel schattig.

Ik heb ook twee bevallingen op de onderzoekzaal gedaan. Heel gek, maar er kwamen(op hetzelfde moment) twee vrouwen binnen met volledige ontsluiting. We hadden geen tijd om hen naar een verloskamer te verplaatsten en dus installeerden wij hen elk om een onderzoeksbed. Ik met een andere vroedvrouw achter een gordijn en een andere vroedvrouw achter een andere. Alle mannen moesten de onderzoekszaal verlaten en dan konden we met onze bevalling beginnen. Omdat er weinig ruimte is achter een gordijntje en een klein bed, bevallen de vrouwen hier op vier. Dat betekend dat de vrouw met haar rug naar ons ligt(verticaal), de hoofd van de bed helemaal omhoog en haar benen in een soort van hurkhouding. Het voordeel van deze houding is dat de zwaartekracht je meehelpt het kindje naar beneden te krijgen, hierdoor kan het persen wat sneller gaan dan in een liggende houding. Het ging heel snel en ik moest alleen het kindje opvangen. Ik vond het een heel goede manier van bevallen niet alleen voor de vrouw maar ook voor een vroedvrouw. Je hebt veel beter zicht en communicatie hebben met de vrouw. We zij ook bijna op gelijke hoogte met de vrouw. Een ander voordeel tijdens de bevalling was dat de vrouw de baby ziet komen en direct na de geboorte goed kan bekijken. Dat kan ik dus ook al van mijn lijst schrappen.

Ik heb ook 3 gewone bevallingen meegemaakt waarbij ik niks interessant heb te vermelden. Op woensdag is het hier de dag van de operaties(sectio’s). Ik stond die dag met de vroedvrouw die verantwoordelijk was voor de operatiekamers. We hebben twee operatiezalen die enkel bestemd zijn voor sectio’s. Het was heel leuk om de taak van de vroedvrouw hier te zien. De vroedvrouw pakt hier, in vergelijking met België, de baby niet op van de gynaecoloog. Er staat een soort van bed met een doek(steriel) naast de dokters, en die zetten het kindje na de geboorte daarin. Wij rollen het kindje naar ons toe en verzorgen die dan. Op een van de geplande operaties, kwam een vrouw die van een tweeling moest bevallen. De tweelingen lagen allebei in stuit(billetjes beneden;-) en dus was er een operatie gepland. Het eerste kindje kwam heel gemakkelijk eruit maar de tweede zat een beetje vast. De gynaecoloog was iets te brutaal en trok ietsje te hard aan het been van het kind. Iedereen in de zaal hoorde ‘’krak’’. Heel erg om te horen en toen ik dat kind moest verzorgen zag je duidelijk dat het kindje een gebroken been had. Die werd ook daarna naar de neonatale afdeling gebracht om daar verder te verzorgen. De vroedvrouw was ontzettend kwaad op de gynaecoloog en ging dat melden aan de directie. Echt zielig voor dat kindje en de ouders.

Wat ik ook nog niet heb vermeld in mijn vorige blogs is dat er hier elke dag veel externe versies zijn. Naarmate de zwangerschap vordert, draaien de meeste kindjes met hun hoofd naar beneden, maar er blijven altijd enkele kindjes met hun billen naar beneden. Als het kindje na 36 weken nog altijd in stuit ligt, is de kans zeer klein dat het nog terug draait. Dit komt, doordat het kindje blijft groeien en de ruimte in de baarmoeder beperkter wordt. Dan wordt er ook gekozen voor een interne versie die hier in dit ziekenhuis in een verloskamer wordt gedaan. Er wordt hier nooit een kindje in stuit vaginaal geboren en dus komen er heel veel vrouwen voor een externe versie. Bij een externe versie gebruikt de arts zijn handen om via de buik het kindje te laten draaien van stuitligging naar hoofdligging. Eerst luisteren wij een halfuurtje naar de harttoontjes van de baby (CTG) en wordt er via een echo gekeken hoe het kindje ligt. Het is echt interessant om te zien hoe het kind een soort van koprol maakt. Als het gelukt is, is de kans veel kleiner voor een keizersnede. Echt een wonder en een goede techniek om complicaties te vermijden.

Zo, dat was het dan!! Tot volgende week!! Zalige passen iedereen. Ik ga nog een paar dagen genieten van mijn welverdiende vakantie.